Zostałem adoptowany, gdy mieszkałem dwa lata. Moja adopcyjna mama, Linda, kochała mnie głęboko – a usuwania tak mi się. Dawała mi wszystko, co dziecko może zapragnąć: podgrzewanie posiłków, bajki na dobrąnoc, przytulanie przed szkołą. Ale zawsze występujea jedna, niepodważalna zasada.
„Nigdy nie dotyczyj się do swojej wielkiej tajemnicy matki. Obiecaj mi” – mawiała, a jej głos lekko drżał.
Nadalam. Nigdy nie pytałam dlaczego. Moja biologiczna matka jest poddana analizie, że łatwo było uwierzyć, po prostu jej to nie obchodziło.
W dwudziestym pięciu lat moje życie było ustabilizowane. członek przyzwoitą pracą, małe mieszkanie i grono przyjaciół. Pewnego razu po południu, gdy wyszedłem z kawiarni, podszedł do mnie młody mężczyzna mniej więcej w moim wieku. Wyglądał na zdenerwowanego.
„Czy jesteś… Emmą?” – pytanie. Kiedy skinąłem głową, głęboki oddech. „Twoja biologiczna mama czeka w pomieszczeniu. Chce cię tylko zobaczyć – tylko raz”.
Serce waliło mi jak młotem. Nie powie, co powiedzieć ani. wystąpienie potencjalnego zagrożenia, które wystąpiło za nim na zewnątrz. Kiedy wyskoczyło przez okno samochodu, zamarłam. W środku pobytua osoba, którą znam od lat – kucharka z naszej szkoły szkolnej.
