Prawda była taka, że manipulacja Juliet zaczęła się lata wcześniej. Kiedy po raz pierwszy odwiedziło moje mieszkanie, jej oczy zimne lśniły wszystko – moje użytkownika meble, wyblakłe zasłony.
„Jak… przytulnie” – mówi, wykrzywiając usta.
Od tamtejszych komentarzy pojawiających się przy każdej osobie. „Powinnaś się przesłuchać, Auroro. W młodym wieku nie tyle miejsca”. Albo: „Ten twój samochód jest taki przestarzały, nie boisz się, że się zepsuje?”.
Ethan zaczął powtarzać swoje słowa. „Mamo, Juliet ma rację. Może wystąpić przeprowadzka”.
Serce mi pękało, gdy stosowane, jak mój syn powoli się ode mnie oddalał, a jego miłość zastępowała jej wpływ.
Ale nie byłem tak bezsilny, jak myśleli.
Miałem znajomych z branży nieruchomości. Poprosiłem ich, żeby przejrzeli swoje finanse. Prawda mnie zszokowała. Ethan i Juliet tonęli w długach – ponad 120 000 dolarów. Ich styl życia był fikcją, zbudowany na kartach kredytowych i pożyczkach. Moje mieszkanie było ich planem ucieczki.
Potem nastąpiło najgorsze odkrycie. Carlos, mój zaufany prawnik, odkrył, że Ethan pytał o uzyskanie pełnomocnictwa finansowego nade mną. Przygotowywał się do przejęcia kontroli nad moim życiem. Tymczasem Juliet otwarcie powiedziała swoim przyjaciółkom, że wychodzi za mąż za Ethana, ponieważ jego matka ma „cenny majątek i nie ma innych spadkobierców”.
To nie była miłość. To był plan.
Konfrontacja
Dwa tygodnie przed ślubem zaatakowali mnie znienacka. Ethan, Juliet i jej rodzice przyszli do mnie z kolorowymi broszurami domów seniora.
„Sprzedając mieszkanie”, wyjaśnił ojciec Juliet, „będziesz miała więcej niż wystarczająco na ładny dom. I zostaną ci pieniądze, żeby pomóc Ethanowi i Juliet rozpocząć wspólną przyszłość”.
„A co jeśli powiem nie?” – zapytałem.
„Mamo” – powiedział Ethan beznamiętnym głosem – „mamy nadzieję, że do tego nie dojdzie. Ale jeśli twoje zdrowie psychiczne się pogorszy…”
Znaczenie było jasne. Uznaliby mnie za niekompetentnego. Mój syn był gotowy mnie zdradzić, żeby odebrać mi to, co moje.
Tej nocy płakałam mocniej niż przez ostatnie dekady. Ale po łzach sięgnęłam po telefon.
„Carlosie” – szepnąłem. „Przygotuj wszystko. Już czas”.
Prawda ujawniona
Trzydzieści minut po moim telefonie Carlos wszedł do sali balowej ze skórzaną teczką w ręku. Muzyka ucichła. Wszystkie oczy zwróciły się na nas.
„Panie i panowie” – powiedział stanowczo Carlos – „muszę porozmawiać z państwem Hughes w pilnej sprawie prawnej”.
Twarz Ethana zbladła. Uśmiech Juliet zniknął.
