Zdając sobie sprawę, że nie znam prawdy i że będzie musiał mi ją powiedzieć, Dave odwrócił wzrok, nerwowo drapiąc się po karku.
„Słuchaj, nie chciałem być wścibski. Lila przybiegła do mnie w sobotę z płaczem i powiedziała, że coś jest nie tak z jej ojcem. Powiedziała mi, że słyszała dziwne dźwięki dochodzące z łazienki i myślała, że jest ranny albo coś w tym stylu”.
„Była tak zdenerwowana, że nawet o tym nie pomyślałam, podbiegłam i usłyszałam, no cóż, usłyszałam trzask i inne dźwięki. Pomyślałam, że stało się coś strasznego, więc zrobiłam to, co uznałam za najlepsze… Wyważyłam drzwi, po czym wzięłam siekierę”.
Stałam tam, wstrzymując oddech. „Co widziałeś, Dave?”
Jego oczy spotkały się z moimi, pełne współczucia.
„John nie był sam. W łazience była z nim kobieta. Oboje krzyczeli, żebym wyszła”.
Krew zamieniła mi się w lód…
Nogi mi się trzęsły i musiałam chwycić się boku kosza na śmieci, żeby utrzymać się w pionie.
„Co… co zobaczyła Lila?”
„Nic, dzięki Bogu. Była zbyt przerażona, żeby podejść do łazienki. Wyciągnęłam ją na zewnątrz i powiedziałam, żeby została ze mną, dopóki wszystko się nie uspokoi”. Głos Dave’a złagodniał. „Przepraszam. Myślałam, że wiedziałeś i chciałeś zaoferować mi wsparcie”.
„Dobrze zrobiłeś, Dave. Dzięki za całą pomoc. Odezwę się do ciebie, jeśli Lila i ja będziemy czegoś potrzebować”.
Wróciłam do domu, a w mojej głowie szalała złość i niedowierzanie! Kolejna KOBIETA w naszym domu, a MOJA córka w sąsiednim pokoju?! Czułam mdłości, idąc przez ciemny korytarz, każdy krok cięższy od poprzedniego.
Serce mi pękało, gdy pomyślałam o mojej słodkiej siedmiolatce, która wpadła w panikę po tym, jak nieświadomie odkryła, że jej tatuś nie jest w niebezpieczeństwie… był zajęty zdradzaniem naszej rodziny.
John siedział na kanapie, wpatrując się tępo w telewizor, jakby wszystko było w porządku.
Ten PRAWIE spokojny widok sprawił, że pękłam!
Tylko dla zobrazowania
„Kto był w naszej łazience, John?” – zapytałam, a mój głos drżał z wściekłości.
Nawet nie drgnął. Jego wzrok powędrował w moją stronę na chwilę, po czym opadł na podłogę.
„O czym ty mówisz?” – zapytał niewinnie, jeszcze bardziej mnie irytując.
„Nie waż się mnie okłamywać!” – krzyknęłam. „Dave powiedział mi wszystko. Kim ona była?”
Opadły mu ramiona. Przez chwilę wyglądał jak pokonany człowiek, jak ktoś przyłapany na gorącym uczynku, bez wyjścia. Potem wziął głęboki oddech i powiedział: „Ona jest… przyjaciółką”.
„Przyjaciółką?” – powtórzyłam, a niedowierzanie i obrzydzenie walczyły we mnie!
„Przyprowadziłeś do nas inną kobietę, kiedy mnie nie było? A Lila, nasza córka, myślała, że masz kłopoty, John! Masz pojęcie, przez co ją przeprosiłeś?”
„To nie tak!” – upierał się, podnosząc głos. „Po prostu…”
