Dwa tygodnie później zmarł.
Tylko dla przykładu
Linda zajęła się pogrzebem – cicho, jakby była wdową. Kiedy już było po wszystkim, znowu odeszła. Moi bracia jej nie powstrzymali. Szeptali nawet, że może tata wyrzucił ją z domu przed śmiercią, żeby mieć pewność, że nie upomni się o spadek.
Po tradycyjnym 49-dniowym okresie żałoby zebraliśmy się, aby podzielić majątek: podmiejski, trzypiętrowy dom, małą działkę i kawałek ziemi rolnej, która nadal należała do naszej rodziny, tuż przy granicy hrabstwa. To było proste – podział na trzy części.
Myślałem, że to już koniec.
Dopóki nie spotkałem starego przyjaciela taty w sklepie spożywczym.
Po krótkiej rozmowie powiedział: „Wiesz, twój ojciec przyszedł do mnie jakieś cztery miesiące temu. Kupił dom na moje nazwisko”.
To nie miało sensu – dopóki nie dodał: „Przepisał wszystko na Lindę. Całkowicie. Wszystko na jej nazwisko”.
Miesiąc przed tym, jak ją wyrzucił.
Tylko dla zobrazowania
Siedziałem tam oszołomiony.
Okazało się, że mój ojciec nie wyrzucił jej z domu, bo bał się, że nas okradnie. Wręcz przeciwnie – bał się, że zabierzemy jej wszystko.
Wiedział, co czują moi bracia. Może nawet podejrzewał, że gdy już go nie będzie, wyrzucą ją bez namysłu. Dlatego zadbał o to, żeby miała własne mieszkanie. Bezpieczne. Chronione.
Znalazłem nowy adres Lindy i pojechałem ją odwiedzić. Dom był mały, ale weranda była słoneczna i czysta. Otworzyła drzwi z tym samym delikatnym uśmiechem, tym znajomym ciepłem.
Długo siedzieliśmy i rozmawialiśmy.
Tylko dla zobrazowania
I w ciszy jej kuchni zrozumiałem. Mój ojciec podjął właściwą decyzję. Bo gdyby moi bracia wiedzieli, zniszczyliby jej spokój – a może nawet zabraliby wszystko.
Linda nigdy niczego od nas nie chciała. Po prostu kochała i troszczyła się o dziecko, które nie było jej – cicho, cierpliwie, przez dziesięciolecia.
Nigdy nie spodziewałem się, że mój ojciec będzie tak ostrożny, więc…Ukrył swoje emocje, ale ostatecznie ochronił jedyną kobietę, która stała przy nas, gdy nikt inny nie chciał.
